นี้คงเป็นปีที่สองหรือสามแล้วนะ นี่ก็จำไม่ได้แล้ววันเกิดเราเรารอไม่กี่คนที่มาอวยพรเรา ก็มีเพื่อนที่เรียนคนละที่กับเราซึ่งเรานึกมาตลอดว่านางต้องลืมหรือไม่มาอวยแต่นางก็มาอวย อีกคนคนนี่สำคัญพ่อเราเองแหละ

ซึ่งก่อนหน้านี้พ่อพูดกับเราว่า วันเกิดลูกสาวทำไมพ่อจะจำไม่ได้แต่วันนั่นในวันที่เป็นวันเกิดเรา พ่อไม่มาอวยพรไม่โทรหาเลยทั้งๆที่พ่อเคยพูดในใจเราคิดไว้พ่อไม่รักเราแล้ว พ่อคงจำเรื่องของเราไม่ได้ด้วยซ้ำเราโครตเสียใจเหมือนชีวิตเราไม่มีพ่ออยู่เลยพ่อปิดปังเรามาตลอดพ่อมีความลับพ่อไม่รักเราเลย เราไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสได้คุยกับพ่อตอนไหนหรืออาจจะเป็นวันที่เราไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ลูกแค่อยากฟังคำอวยพรของพ่อลูกไม่เคยอยากได้อะไรมากกว่านั่นเลยนะพ่อ พ่อจะรู้บ้างไหมวันที่พ่อทิ้งลูกคนนี่ ลูกคิดถึงพ่อเสมอ ไม่ใช่โตละจะไม่เคยอยากรับจากพ่อ

ลูกคือลูกที่ต้องการความรักจากพ่อมาตลอดซึ้งหนูไม่เคยได้รับได้สัมผัสเคย มีเพียงภาพไม่กี่ภาพที่เคยทำกับพ่อ พ่อเคยทำให้บางทีเคยคิดว่าไม่มีพ่อด้วยซ้ำหรือจริงๆในชีวิตของพ่อไม่มีหนูตั้งแต่วันนั้นแล้ว อยากกอดพ่อ อยากเล่าให้พ่อฟัง อยากให้พ่อเห็นว่าลูกคิดถึงพ่อแค่ไหน ในวันที่มีความสุข ในวันที่ทุกข์ใจในวันไหนๆก็อยากให้พ่ออยู่ข้างๆหนู หนูคิดถึงพ่อจังเลย

ถ้ามีโอกาส พ่อช่วยกอดหนูอีกสักครั้งนะ หนูรักพ่อนะ ทำอย่างดี